مقدمه
بچه ها از اینکه در کلاس می نشینند زجز می کشند.آنها باید به نوعی انرژی خود را تخلیه کنند ؛ قبل از شروع کلاس از فرزند خود بخواهید 5 بار در حیاط مدرسه بدود.
وقتی از مدرسه به خانه می آید ،اجازه بدهید به بیرون برود و بازی کند.
پس از مدرسه به آنها غذاهای پروتئین دار بدهید.
خوراکی هایی که قند بالا دارند مثل نوشابه،کیک و شیرینی،کربوهیدرات ها مثل :چیپس برای آنها مضر است.
در مدرسه یا بعد از مدرسه برای آنها برنامه ای بریزید ؛برنامه ی آنها باید شامل فعالیت هایی باشد که روی عضلات بدن آنها تاثیر بگذارد مثل:پریدن.
سعی کنید فعالیت های فرزندتان در هوای آزاد باشد، همراه با آنان به پارک بروید و ناهار را در آنجا میل کنید.تحقیقات یکی از دانشگاه های محیط زیست آمریکا درباره ی تاثیرات فضای سبز بر روی رفتار انسان است.وقت گذراندن در طبیعت بیماری بیش فعالی را بهبود می بخشد. هر چه محیط دل بازتر باشد در بهبودی بیش فعالی موثرتر است.به عبارت دیگر فعالیت در یک پارک خیلی بهتر از ورزشگاه است .
ورزش هایی که در بهبودی بیش فعالی موثرند و باید انرژی زیادی را مصرف کرد ،
شامل :بسکتبال ،فوتبال، دویدن، تنیس، کاراته، دوچرخه سواری و شنا.
ورزش هایی مثل:بیسبال ، والیبال ، وزنه برداری و بولینگ ،ورزش هایی هستند که زیاد می ایستند و نه تنها نفع نمی رسانند بلکه سخت هم هستند .
درمان
برخلاف تصور عموم اولین شیوه درمانی در تمام دنیا برای این اختلال درمان دارویی است. این در حالی است که متاسفانه بسیاری از والدین از درمان های دارویی نگران هستند و به همین دلیل درصدد درمان برنمی آیند و مراجعه نمی کنند. باید گفت درمان های دارویی بهترین روش برای اکثر این کودکان است و بهترین دارو نیز داروی محرک سلسله اعصاب مرکزی به نام «ریتالین» است. این دارو کمک می کند که کودک تحرکش کمتر شود آرام تر و حتی کودکانی که به علت نقص در تنظیم حرکات بسیار بدخط هستند، خطشان بهتر شود.
تمرکز و توجه آن ها هم بهتر شود و حتی پرخاشگری و لجبازی آن ها تحت کنترل درمی آید. این دارو در واقع همه علایم اختلال را کاهش می دهد و برخلاف تصور عموم مصرف دارو برای درمان این اختلال به هیچ وجه باعث اعتیاد نمی شود و نگرانی از این بابت وجود ندارد.اما درمان این اختلال بسیار طولانی است و مثلا شبیه عینک زدن یا درمان فشارخون است یعنی تا هر وقت دارو مصرف شود اختلال کنترل می شود و با قطع دارو اختلال سرجایش باقی است. یکی دیگر از داروها آتوماکستین است که باعث بیشتر شدن تمرکز و توجه کودک و کاهش علایم می شود.دکتر سلطانی فر درباره درمان های غیردارویی توضیح می دهد: آموزش شیوه های فرزندپروری به والدین، به آن ها کمک می کند تا دریابند یک کودک بیش فعال چه ویژگی هایی دارد و چطور باید روش های تربیتی صحیح را درباره آن به کار ببرند.
توجه کنید که درمان های غیردارویی به هیچ عنوان به تنهایی کافی نیست و باید به همراه درمان های دارویی به کار رود.برای تکمیل درمان معلمان هم باید با این اختلال آشنایی داشته باشند و تدابیر یا استراتژی های ویژه برای آموزش این کودکان ببینند و حتما باید نسبت به این اختلال آگاهی کافی داشته باشند و ضرورت درمان را مدنظر قرار دهند.این اختلال در صورت شناسایی و درمان در دوران کودکی قابل کنترل است اما همان طور که گفتیم در صورت درمان نشدن صدمات جبران ناپذیری به فرد و جامعه می زند. بزرگسالان مبتلا به ADHD نیز از رفتارها و عدم کنترل هیجانات خود قابل شناسایی هستند و اغلب در تصمیم گیری های خود تکانشگر هستند یعنی به عاقبت تصمیم گیری خود فکر نمی کنند، عجول هستند، پشتکار لازم ندارند و برای این افراد نیز درمان های دارویی وجود دارد که این اختلال را قابل کنترل می کند.
درمان با نورو فیدبیک
امروزه بیش از هر زمان دیگری، برای درمان کودکان بیش فعال وکم توجه ADHD از نوروفیدبک استفاده می شود.بیش از75% کودکان مبتلا به بیش فعالی وکم توجهی ADHDبه وسیله نوروفیدبک بهبودی کامل می‌یابند.والدین این کودکان اغلب از رفتار نامناسب، پرخاشگری، بی‌دقتی و بی‌توجهی در مورد تکالیف مدرسه، بی‌نظمی و بی‌قراری کودکان خود شکایت دارند. بی توجهی، تکانشگری و بیش فعالی نسبت به همسالان، سه ویژگی اصلی بیش فعالی وکم توجهی هستند. کودکی که دائماً حواسش از تکلیف پرت میشود، معمولاً دارای کمبود توجه است. تظاهرات بالینی این کودکان عبارت است از:
خطاهای بی‌دقتی، نادیده گرفتن و حذف جزئیات، اشکال در روابط اجتماعی و عزت نفس پایین. مبتلایان به بیش فعالی وکم توجهی بدون اینکه منتظر دستور انجام عملی بمانند، خیلی سریع به موقعیتها پاسخ می دهند. این افراد ممکن است نتوانند به عواقب منفی، مخرب یا حتی خطرناک رفتارهای خود توجه کنند. لذا به نظر می رسدکه این کودکان، زیاد اقدام به فعالیت‌های مخاطره آمیز غیر ضروری می‌کنند.
مسمومیت‌ها و صدمات اتفاقی در کودکان مبتلا به بیش فعالی وکم توجهی متداول است . ضمن انکه رفتار دیگران با این کودکان که خود حاصل اعمال مخرب این کودکان میباشد باعث گوشه گیری وافت اعتماد به نفس در این کودکان میشود وآنها بیش از پیش سرخوده می شوند واز طرفی علی رغم هوش خوبی که آنها دارند، در امور درسی ویادگیری مشکلات متعددی ناشی از حواسپرتی و بی توجهی پیدا می کنند.
برای کودکان مبتلا به بیش فعالی وکم توجهی منتظر نوبت بازی ماندن یا در صف ماندن بسیار سخت و مشکل است. آنها در عملکرد کاری شان تلاش کمی کرده و خیلی زود از کاری که به نظرشان خسته‌کننده می آید، دست میکشند. حرف دیگران را قطع کردن و پراندن پاسخ‌های بدون تأمل به سوالات دیگران، امری شایع است. برداشت افراد عادی از این کودکان به صورت افرادی با خویشتن داری ضعیف، روده دراز، مسئولیت ناپذیر، ناپخته یا کودک صفت، تنبل، و کاملاً گستاخ می باشد.
باید به خاطر داشت که نوروفیدبک در واقع نوعی یادگیری است، و مغز یاد می‌گیرد که چطور به تنظیم خود پرداخته و نقائص عملکردی خود را برطرف کند. مانند هر درمانی کامل کردن دورۀ درمان با نوروفیدبک بسیار مهم است و ناقص گذاشتن درمان، سبب عود علائم می‌گردد. همچنانکه رانندگی را یاد می‌گیریم و آن را فراموش نمی‌کنیم، این یادگیری هم فراموش نمی‌شود.