پروژه دوره کارشناسی
رشته مهندسی کامپیوتر گرایش نرم افزار
پیش گفتار
با شروع هزاره سوم،بسیاری از محققان و اندیشمندان به نقش بارز فناوری اطلاعات در توسعه اقتصادی،سیاسی،اجتماعی و فرهنگی جوامع اذعان دارند.ایشان با توجه به تحولات شگرف در فناوری ارتباطات در دهه 90 میلادی اعتقاد به نقش مهم فناوری اطلاعات به عنوان منبع تحولات بنیادین در قرن بیست و یکم در جهان دارند.امروز باور جهانی به نقش مهم فناوری اطلاعات و ارتباطات در کاهش مشکلات فقر،نابرابری،بی سوادی،بهداشت و غیره اعتقاد دارد.در این راستا این فناوری می تواند بخشی از استراتژی ملی توسعه در هر کشور قلمداد شود.
در حال حاضر با توسعه شبکه های ارتباطی اینترنت و رشد نمایی وب سایت ها،امکان ایجاد ارتباط میان پایگاه های داده ای و اطلاعاتی فراهم شده و موجب ایجاد جریان بی سابقه اطلاعات شده است.در این راستا بسیاری از سازمان ها و نهادهای بین المللی به تحقیق و ایجاد مراکز داده دست زده اند.با ایجاد این مراکز امکان به اشتراک گذاری مجموعه منابع داده بصورت یکپارچه و پویا به عموم فراهم می شود.ارائه خدمات اطلاع رسانی،تجزیه و تحلیل داده ها ودر نهایت نمایه سازی آنها در محیط ایمن از جمله اهداف اولیه این مراکز می باشد.در ایران نیز طی دو سال گذشته ضمن توجه به اهمیت مراکز داده سعی بر شناخت،طراحی وایجاد چنین مراکزی در سطوح ملی و استانی شده است.برگزاری اولین همایش مراکز داده در سال 1383 در تهران را می توان به عنوان اولین قدم در آشنایی با فعالیت های مرتبط در این مقوله و هماهنگی مابین نهادها دانست.آنچه که مسلم است از نقش این مراکز در ایران و جهان طی دهه جاری میلادی به عنوان " مراکز تولید ارزش " برای همگان یاد می شود.
از جمله موارد مهم دیگر در بکارگیری فناوری اطلاعات و ارتباطات در هر کشور،نحوه تعامل دولت و شهروندان در عصر جدید می باشد.در این خصوص مفاهیمی چون دولت الکترونیکی مطرح می باشد که عمده بحث در این رابطه به چگونگی ارائه خدمات ملی به شهروندان به بهترین وجه ممکن می باشد.بکارگیری دولت الکترونیک همانطور که سبب ارتقاء سطح خدمات می شود سبب ایجاد کارآیی بالاتر و ایجاد امکانات جدید همچون مشاوره الکترونیک،کنترل الکترونیک و مشارکت عمومی خواهد بود.لزوم شکل گیری دولت الکترونیکی منوط به شناخت دولت مردان از معماری کلان فناوری اطلاعات در حوزه های مختلف فرهنگی،اجتماعی،سیاسی و اقتصادی آن نظام است.ضمن اینکه مدیران فناوری اطلاعات موظف به تهیه معماری سازمانی حوزه خویش به منظور ارائه سیستم های اطلاعاتی یکپارچه درون سازمانی و برون سازمانی و بهبود روش ها و فرآیندها می باشند.
مقدمه
Data Center چیست ؟ تا قبل از دهه 90 استفاده از اینترنت برای مردم عادی به سادگی امکان‌پذیر نبود، چرا که استفاده از امکانات اینترنت نیاز به دانش خاصی داشت. محیط خط فرمانی(Command Line) و ساختار غیر گرافیکی اینترنت سبب شده بود که کاربران عادی علاقه چندانی به استفاده از اینترنت نداشته باشند. در اوایل دهه 90، پس از به وجود آمدن مفهوم وب در اینترنت (سال 1993 ) و پروتکل HTTP که به سادگی امکان به اشتراک گذاشتن مستندات در اینترنت را در اختیار کاربران قرار می‌داد، روز به روز بر تعداد کاربران اینترنت افزوده شد. از سوی دیگر با اضافه شدن کاربران اینترنت، حجم مستندات نیز روز به روز افزایش یافت. مسلماً خطوط سابق اینترنتی و سرورهای موجود، توانایی جوابگویی به خیل عظیم کاربران را نداشتند. همچنین با زیاد شدن کاربران و بالا رفتن حجم مستندات، و نیز سادگی انتشار اطلاعات در اینترنت، مفاهیم تجاری نیز وارد عرصه اینترنت شدند. شرکت‌های تجاری نیاز به سرورهایی داشتند که این امکان را به آنها بدهد که به سادگی و با سرعت بتوانند اطلاعات خود را در اختیار مشتریان و کاربران خود قرار دهند. بالطبع این امکان وجود نداشت که هر شرکت یا سازمانی که قصد راه‌اندازی سایت‌های اینترنتی را دارد، خود راساً اقدام به راه‌اندازی سرور خود کند، چرا که با وجود کاربران زیاد این سایت‌ها و حجم بالای ترافیک، نیاز به اتصال‌هایی با سرعت‌های بسیار بالا وجود داشت که مسلما حتی در صورتی که این امکان از لحاظ عملی وجود داشته باشد، هزینه بالایی را می‌طلبید. راه‌حلی که برای این مشکل به نظر رسید، راه‌اندازی مراکز خاصی تحت عنوان Data Center یا مراکز داده‌ای بود. Center Data ها با در اختیار داشتن اتصالات پرسرعته‌ای به اینترنت، و همچنین در اختیار داشتن سرورهای قوی و متعدد، امکان راه‌اندازی سرورهای وب را برای عموم مردم ممکن ساختند. شرکت‌های تجاری و مردم می‌توانستند با اجاره کردن فضای محدودی در این سرورها، سایت‌های وب خود را معرض دید عموم قرار دهند. برخی شرکت‌های بزرگ نیز با توجه به نیاز خود، اقدام به اجاره کردن یک سرور در مرکز داده‌ای می‌کردند و آن را از راه دور با ابزارهای خاص کنترل می‌کردند. اکنون با توجه به رشد سریع اینترنت، روز به روز به تعداد Data Center ها اضافه می‌شود به طوری که در حال حاضر در اکثر کشورهای پیشرفته این مراکز وجود دارند. تمرکز این مراکز بخصوص در کشور امریکا بسیار زیاد است. دلیل آن ارزان بودن نرخ اتصال به اینترنت و همچنین در دسترس بودن سرعت‌های بالا می‌باشد. برخی از این Data Center از طریق خطوط مختلف فیبرنوری، پهنای باندی بیش از Gbps4 را در اختیار دارند و تعداد سرورهای این Data Center معمولا بیش از 1000 است که بر اساس مشخصات به متقاضیان اجاره داده می‌شود. پارامترهای زیادی در قیمت اجاره ماهانه یک سرور تاثیرگذار است که می‌توان به سرعت CPU، مقدار حافظه RAM و اندازه Hard Disk ، حداکثر ترافیکی که ماهانه در اختیار هر سرور قرار می‌گیرد، سیستم عامل سرور و همچنین سابقه مرکز داده‌ای بستگی دارد.امروزه با رشد نیازهای کاربران به سرویس‌های مختلف، مراکز داده جهت در بر گرفتن تجهیزات، اطلاعات و برنامه‌های کاربردی حساس در فضایی کاملاً مطمئن و دارای قابلیت گسترش طراحی شده‌اند. برطبق تعریف ارایه شده ازجانب Renewable Energy Policy، مراکز داده متشکل از اجزای ضروری زیر ساختی هستند که کار پشتیبانی از اینترنت و تجارت‌الکترونیکی و بخش‌های ارتباطات الکترونیکی را به عهده دارند و در نتیجه تمامی سرویس‌های ارایه شده در آنها باید دقیق، مطابق برنامه و بدون کوچکترین وقفه‌ای عمل نمایند. به طور کلی مراکز داده به عنوان مکانی جهت فراهم آوردن موارد زیر تعریف می‌شوند: ذخیره سازی، مدیریت، پردازش و تبادل اطلاعات دیجیتال و همچنین فراهم آوردن سرویس‌های کاربردی یا مدیریت جهت پردازش‌های اطلاعاتی.
فصل اول
1-1-کاستن فاصله بین دولت و شهروند
دولت های پیشرفته با دشواری های حساس و جدیدی روبرو هستند. آنها می بایست سرویس های خود را با توجه به افزایش انتظارات شهروندان و مراکز تجاری در سطح کشور و بدون ایجاد هر گونه تنش در سطح جامعه ، حفظ ، و دائماً آنها را ارتقا دهند و بوروکراسی های اداری را تبدیل به سرویس های شهروند- محور و کارآمد کنند ، تا بدین وسیله با سرعت وکیفیتی که در ارائه خدمات خود عرضه می نمایند ، بتوانند در سطح جهانی و ملی رقابت کنند.
ایجاد دولت الکترونیک ، روشی موفقیت آمیز برای کاستن آن دشواری های بوروکراتیک در کنار بالا رفتن سطح انتظارات شهروندان بوده و می باشد و به منظور ارائه خدمات دولت الکترونیکی، وجود یک زیر ساخت اطلاعاتی در سطح ملی واجب است و نائل آمدن به اهداف دولت الکترونیک مستلزم در اختیار داشتن بستر انتقالی قابل دسترس برای تمامی شهروندان در سطح کشور است. این بستراطلاعاتی باید داده های مهم و حیاتی را با امنیت کامل و سرعت بالا در میان سازمان ها و شهروندان جا به جا کرده و بتواند به راحتی قابلیت های جدید را به سرویس های موجود خود، بدون آنکه به کیفیت سرویس های موجود لطمه ای وارد شود، اضافه کند.
انگیزه ایجاد دولت الکترونیک در حقیقت ترمیم نحوه ارتباطات بین دولت با شهروندان، سازمانها و نهادهای دولتی و خصوصی در همه سطوح است. دولت الکترونیک خواهان نگاهی مجدد به دشواری های موجوددر ارائه سرویس های دولتی به شهروندان است. دولت الکترونیک سعی در حل مشکلات مشترک بین سازمان های دولتی دارد. دولت الکترونیک می کوشد ارتباط خودرابا بخش های خصوصی مستحکم تر کرده ، و آن را ارتقا بخشد.در سال های اخیر،شاهد فاصله گرفتن خدمات عمومی ارائه شده توسط دولت از سطح انتظارات شهروندان در جامعه هستیم و این فاصله بخصوص در بخش هایی که شهروند در مقام یک مشتری از دولت سرویس می گیرد(همچون بانکداری و سرویس های گمرکی) به وضوح خود را نشان می دهد.دولت ها ،دیگر قادر به حفظ و ارتقا سرویس های خود به روش سنتی جهت برآوردن نیازهای جامعه نمی باشند،مگر اینکه متوسل به ابزارهای جدیدی جهت حفظ کیفیت سرویس های خود در سطح جامعه شوند.دولت الکترونیکی یکی از آن ابزارهایی است که توانسته است در کم کردن فاصله بین شهروندان و دولت نقش بسزایی داشته باشد وشعار خود را در این راستا، برخورداری از سرویس های دولتی با ویژگی هایی چون دسترسی همگانی،عدالت اجتماعی،پاسخگویی و بهره وری در تمامی سطوح می داند.
در پاسخ به نیاز شهروندان و بطور کلی مشتریان دولت از هر صنفی که باشند،دولت های پیشرفته در سطوح استانی و کشوری خود اقدام به ایجاد دولت های محلی و مرکزی نموده اند که بتوانند به شهروندان خود بهترین سرویس را ارائه دهند.تمامی دولت های استانی در آن کشورها،حداقل،نقشه راه ارائه سرویس های هر چه بهتر و شهروند-محور خود را تدوین کرده اند.
کشورهای مختلف در ارائه راهکارها و سرویس های خود به شهروندانشان،استراتژی های مختلفی را دنبال می نمایند،ولی همه کشورهادر پیاده سازی پروژه دولت الکترونیکی خود،حداقل در دو فاز با هم مشترک هستندکه در ذیل به آنها اشاره می شود.
اولین گام در ایجاد یک دولت الکترونیک،استفاده از فناوری اینترنت و وب جهت اطلاع رسانی به شهروندان به صورت بهتر،و تبادل اطلاعات در ابتدائی ترین سطح،از طریق فرم هایی است که بر روی سایت های دولتی قرار داده می شود.این فاز بسیار ساده و ابتدائی خواهد بود اما برای فازهای بعدی به سرمایه گذاری بیشتر و بکارگیری نیروهای متخصص تری نیاز می باشد.
فاز دوم در راستای تحقق دولت الکترونیک،حرکت از سوی تبادل اطلاعات ساده و اولیه به سمت تغییر شکل تبادل اطلاعات با دولت و تحول در نحوه پردازش آنها توسط دولت است.این فاز عمدتاً بر روی حذف محدودیت های برقراری ارتباط با دولت متمرکز می شود تا دولت را به دولتی کارآمد و شهروند-گرا تبدیل می کند. دولت در این فاز نه تنها سریعتر و هوشمندانه تر به شهروندان پاسخ می دهد،بلکه خود نیز،با شهروندان به صورتی متفاوت برخورد خواهد کرد.از مهمترین مزایای این فاز می توان به موارد زیر اشاره داشت:
ارتباط بهتر بین دولت و آنچه توسط دولت کنترل می شود(محیط تعاملی بهتر).
ارائه خدمات دولتی به شهروندان با هزینه کمتر،بهره وری بهتر و کیفیت بالاتر.
سطح بالاتری از ارتباطات بین شهروندان و دولت بدین صورت که با کمرنگ تر شدن ارتباطات فیزیکی بین آن دو،عملاًسطح اطمینان در تعاملات آنها بالاتر می رود.
بالا بردن ظرفیت دولت در تحلیل و کنترل اطلاعات شهروندان و نتیجتاً ارائه خدمات بهتر با توجه به اطلاعات کسب شده.
1-2- معماری کلان دولت الکترونیک
همان طور که قبلاً هم ذکر شد،اولین گام در تحقق دولت الکترونیکی،کاهش هزینه ها و افزایش سطح رفاه و آسایش شهروندان است.فاز بعدی،تغییر در نحوه برخورد و تعامل دولت و شهروندان و به عبارتی دیگر،دگرگونی در نحوه تعامل آنها است. در انتهای این دو فاز،شهروندان به ابزارهایی مجهز شده اند که توسط آنها می توانند با دولت خود، به صورت هدفمند در بالاترین سطح تعامل نمایند.
در چنین شرایطی،دولت از نظر شهروندان،همچون یک سازمان تک واحدی بزرگ به نظر می رسد.به همین دلیل،برای ارائه چنین سطحی از خدمات،دولت می بایست زیرساخت های مشترک بین سازمان های مختلف خود را درلایه های اصلی فناوری،برنامه های کاربردی و زیرساخت شبکه ملی ایجاد کند.
به منظور ایجاد شبکه های هوشمند بین سازمان ها و نهادهای دولتی،معماری شبکه باید به صورتی باشد که سه ویژگی انعطاف پذیری ،یکپارچگی و انطباق پذیری را در بر داشته باشد.علاوه بر آن،این شبکه باید مصون و قابل اعتماد باشد.سرویس های زیر ساخت اطلاعاتی بایدبرای تمام شهروندان با سرعت بالا در دسترس باشد و این شبکه از سیستم کنترل ترافیک برخوردار گردد. هوشمندی این شبکه باید در سطح تشخیص نوع داده ها باشد،امنیت کامل داشته و سرویس هایش یکپارچه بوده،یعنی داده،صدا و تصویر یکجا در کنار هم بوده و مدیریت متمرکز داشته باشد
1-3- نقش شبکه در ارتقاء سطح کارآیی دولت و شهروندان
درک این موضوع که دسترسی با سرعت بالا به سرویس های دولتی و تعامل شهروندان با دولت تا چه حدی می تواند در ارتقاء استاندارد زندگی شهروندان مؤثر باشد،موضوع مهمی است که به صورت خلاصه به آن اشاره می کنیم.دسترسی به اطلاعات با سرعت بالا،تاثیری را در قرن بیست و یکم در جامعه بشری دارد که تلفن در قرن بیستم داشت.
در جامعه دانایی محور،تاثیر زیر ساخت اطلاعاتی پرسرعت در ارتقاء سطح دانش و استاندارد شهروندان در اغلب سطوح(مانند تجار،دانش آموزان،پزشکان،معلمین،وکلا،کارمندان دولتی،سیاستمداران،دانشمندان،مهندسین و بخش زیادی از دیگر شهروندان)،بسیار واضح و روشن است.کاربردهایی که به واسطه وجود زیرساخت اطلاعاتی سریع در کشور می تواند شکل گیرد،بخصوص در زمینه های آموزش،بهداشت عمومی وتجارت،کاملاً آشکار است.به عبارت دیگر عدم وجود شبکه پر سرعت و در دسترس برای شهروندان در دنیای فردا،همچون عدم وجود تلفن و موبایل در دنیای امروز برای آنان است که واقعاً غیر قابل تصور است.
وجود شبکه پرسرعت در کل کشور،باعث یکپارچگی هر چه سریعتر دولت با بخش خصوصی شده و به سرعت،کارآمدی سطح خدمات دهی به شهروندان را ارتقاء می بخشد.اگر بخواهیم از تجربه دولت های موفق در ایجاد چنین زیر ساختی استفاده کنیم،متوجه خواهیم شد که این دولت ها،ایجاد بخش هایی از چنین زیرساختی را به واحدهای خصوصی واگذار کرده اند تا در سریعترین زمان ممکن بتوانند به ارائه سرویس های مذکور،با کیفیت مطلوب بپردازند.چنین دولت هایی،برای جذب سرمایه گذاری خصوصی در این خصوص و تشویق آنها در مشارکت در رشد و گسترش شبکه،به حمایت و قانون گذاری در این زمینه پرداخته اند.در خصوص رشد شبکه و افزایش سرعت آن، دولت ها به موارد زیر توجه خاص داشتند:
از میان بر داشتن قوانینی که به هر نوعی می تواند برای سرمایه گذاری در خصوص شبکه پرسرعت محدودیت هایی ایجاد کند.
مشارکت و سرمایه گذاری مستقیم در پروژه هایی که در راستای ایجاد شبکه ملی پرسرعت می باشد.
مشارکت با بخش خصوصی جهت توسعه زیرساخت های پرسرعت.
کاهش سطح دریافت مالیات برای سرمایه گذارانی که در خصوص ایجاد شبکه های پرسرعت سرمایه گذاری کرده اند.
در ادامه نقش وجود زیرساخت اطلاعاتی پرسرعت را در زمینه های مختلف تجاری،اجتماعی و دولتی،البته از منظر جنبه های کلان آن،مورد بررسی قرار خواهیم داد.
1-4- شبکه ملی پرسرعت
بطور کلی شبکه های با ظرفیت بالا به شبکه هایی اطلاق می شوند که بتوانند سرویس های اینترنتی یا اینترانتی را با سرعت بالا به کاربران نهایی ارائه دهند.سازمان ها و شرکت ها برای ارائه چنین سرویسی به کاربران از فناوری های مختلفی همچون مودم های کابلی،خطوط DSL ¹ ،اتصالات بی سیم،ماهواره وکابل های فیبر نوری استفاده می کنند.شبکه های پرسرعت تنها راه ارائه خدماتی هستند که احتیاج به سرعت بالا دارند(خدماتی همچون انتقال صدا،ویدئو کنفرانس و دانلودفایل های بزرگ).
تا همین چند سال پیش شبکه های پرسرعت به شبکه هایی اطلاق می شد که حداقل 256 کیلو بایت در ثانیه،سرعت دریافت و 128کیلو بایت در ثانیه سرعت ارسال داشتند.ولی این نوع تعاریف رفته رفته تغییر می یابند و آنچه امروز شبکه پرسرعت و پرظرفیت نامیده می شود،می تواند فردا یک شبکه کم سرعت و کم ظرفیت تلقی گرددبه همین دلیل،بسیاری معتقدندشبکه های پر ظرفیت را نبایدبراساس سرعتی که درانتقال داده ها دارند،تعریف نمود،بلکه آنها را باید بر اساس میزان ظرفیتی که در ارائه سرویس به کاربرانش دارند،تعریف کرد.به عنوان مثال یک ارتباط ویدو کنفرانس واقعی،به 2 مگابایت بر ثانیه ظرفیت احتیاج داردوشایدتاچندسال دیگربرای ارتباطات ویدئویی به ظرفیت کمتری نیاز داشته باشیم.لذانیازبه پهنای باندتابعی از زمان و نوع فناوری می باشد.
1. Digital Subcriber Line
سازمان های مسئول درایالت متحده معتقدندشهروندان و شرکت ها باید به زودی پهنای باند 100 مگابیت بر ثانیه را درهرجایی وبه راحتی دراختیارداشته باشند.کاربران یک شبکه پرسرعت،همیشه متصل به شبکه بوده ونیازی به شماره گیری نخواهند داشت.
میزان استفاده از شبکه نیز موضوعی است که دردولت های پیشرفته به آن پرداخته اند و دولت ماهم باید به آن التفات داشته باشد.به عنوان مثال در یکی از گزارش های منتشر شده توسط OECD¹ اینطور اظهار شده که در مناطق تحت پوشش آن سازمان،400 میلیون کاربر موبایل و بیش از 500 میلیون مشترک تلفن ثابت معمولی وجود دارد و حدود 150 میلیون کاربر از طریق شماره گیری به اینترنت متصل می شوند و این در حالیست که تنها 22 میلیون نفر،مشتری خطوط پرسرعت اینترنت در هر کشور و منطقه با توجه به منطقه آن کشور می تواند متفاوت باشد.
IDC پیش بینی کرده است که تا آخر سال 2005 میزان ترافیک داده ای نسبت به ترافیک از نوع صدا،حدود 9 برابر خواهد بود.این افزایش ناشی از استفاده هر چه بیشتر کاربران خانگی و تجاری از شبکه های پرسرعت است.
رساندن اینترنت پر سرعت به تمامی مناطق کشور از جمله مسائل مهم دیگری است که دولت ها به آن پرداخته اند.به عنوان مثال می توان به کشور ایرلند اشاره کرد که به منظور تحویل شبکه پرسرعت به مناطق روستایی کشور خود،تنها در سال 2001،به میزان 75 میلیون یورو سرمایه گذاری کرد.دولت ایرلند انتظار دارد که با کمک بخش خصوصی این عدد جمعاً به 250 میلیون یورو در کل برسد.
1-5- تاثیر شبکه بر فعالیت های تجاری
در سال 2002 تحقیقاتی توسط دو دانشگاه کالیفرنیا و برکلی و همچنین انستیتوی بروکینگ در ایالت متحده انجام شد تا اثر بکارگیری شبکه را در فعالیت های تجاری در ایالت متحده و اروپا بررسی و منتشر نمایند.در این تحقیق بیش از 300 شرکت از اروپا و ایالت متحده شرکت داشتند که پس از بررسی مشخص شد،اینترنت در ایالت متحده تا 48 درصد و در اروپا تا 30 درصد در پروژه هایی که تا سال 2010 انجام خواهد گرفت بهبود حاصل خواهد نمود.
در گزارشی که توسط گروه Yankee در اپریل 2002 منتشر شد،اعلام شد که وجود اینترنت پرسرعت بیشترین تاثیر را در کارآمدی نیروی انسانی گذاشته است.58 درصد از شرکت های مورد بررسی معتقد بودند که اینترنت پرسرعت باعث افزایش راندمان کارمندان آنها شده است.ارتباطات سریع اجازه می دهد فعالیت های تجاری با سرعت و راندمان بالاتری انجام پذیرد.این فعالیت ها شامل
1.Organization For Economic and Development
خرید و فروش Online ، کنترل سرویس ها و تعامل بین کارمندان و مشتریان بوده است. 50 درصد از شرکت های مورد بررسی معتقد بودند که اینترنت،قدرت رقابت آنها را افزایش داده و شرکت هایی که مدت زیادی اینترنت پرسرعت در اختیار داشتند،اینترنت را در ارتباط مستقیم با موفقیت در رقابت خود می دانستند.
کارمندانی که دائماً در حال مسافرت و نقل مکان هستند نیز،از وجود اینترنت پرسرعت درشرکت خود بهره می برند.بنا به اطلاعات منتشر شده توسط IDC در خصوص تعداد کارمندانی که در شرکت حضور فیزیکی نداشته اند،اینطور بیان شده که تنها در دنیای غرب این تعداد از 3/4 میلیون در سال 2001 به 3/8 میلیون نفر در سال 2005 خواهد رسید.
ایجاد شبکه بزرگی از شرکا در انجام فعالیت های تجاری نیز یکی دیگر از مسائلی است که به لطف وجود اینترنت پرسرعت حاصل می گردد.چنین شبکه ای باعث کاهش کاغذبازی های بوروکراتیک،پاسخگویی سریعتر به مشتریان ویکپارچگی سیستم های سفارش وانبار شده است.
با ایجاد محیطی یکپارچه بین مشتریان،تهیه کنندگان مواد اولیه،شرکا وشعب مختلف،زمان هدر رفته کاهش می یابد و سرعت ارائه خدمات به مشتریان افزایش خواهند یافت.
یکی از راه هایی که شرکت ها می توانند سطح درآمد خود را بالاتر برند،ارتقاء سطح رضایت مشتریانشان است.مشتریان معمولاً خریدهای بعدی خودرااز شرکت هایی انجام می دهندکه از آنها رضایت بیشتری دارند وبه این ترتیب شرکت ها به سودبیشتری دست می یابند.یکی از راه هایی که شرکت ها می توانندسطح پاسخگویی به مشتریان خودراارتقاء بخشند،دراختیارداشتن اینترنت پرسرعت و ارائه سرویس های ازراه دوراست.
-6- تاثیر شبکه بر آموزش وسطح سلامت جامعه
یکی ازشاخص های کشورهای پیشرفته،سطح استانداردآموزشی وسیستم بهداشتی بالایی است که درآنها وجوددارد.در چنین کشورهایی،آموزش درمدارس به گونه ای است که در آینده متخصصانی تربیت شوندتا در رشداقتصادی کشور توانا باشند.اینترنت پرسرعت در چنین کشورهایی به عنوان یک ارزش مطرح است و در حقیقت یکی از عوامل اصلی پیشرفت چنین جوامعی در امر آموزش و بالا بردن سطح سلامت وجود شبکه پرسرعت در آنها می باشد.
از آنجا که در چنین کشورهایی،اینترنت به عنوان یک ابزار تفریح،بازی و سرگرمی نیز محسوب می شود لذا سطح استفاده از این ابزار در سطح جامعه و بخصوص نوجوانان افزایش می یابد.آمار نشان داده شده توسطMDR و In-Stat نشان می دهد که در ایالت متحده آمریکا،بیش از 90 درصد از مراکز آموزشی در سطح دبستان و دبیرستان و 95 درصد مراکز آموزش عالی به اینترنت پرسرعت مجهز هستند.با مجهز شدن به اینترنت پرسرعت و نائل آمدن بر چنین نرخ بالایی از کاربرد آن،مدارس این کشور در صدد یکپارچه نمودن سیستم آموزشی حضوری خود با امکانات چند رسانه ای هستند تا با تلفیق صدا و تصویر و ارسال آنها به منازل دانش آموزان،از هزینه های آموزشی دولت حد ممکن بکاهند و دانش آموزان را با استانداردهای بالاتری آموزش دهند.