هدف از پژوهش حاضر بررسی عوامل و راهکارهای توسعه گردشگری روستایی در بخش مرکزی شهر سرعین است که با توجه به موضوع، اهداف و فرضیه های این پژوهش روش انجام این تحقیق توصیفی- تحلیلی می باشد. به این ترتیب در راستای سوالات و فرضیه های تحقیق، ابتدا با هدف توصیف عینی، واقعی یعنی شرایطی که در منطقه می باشد پرداخته شده است.جامعه آماری پژوهش را مردم محلی ، گردشگران و مسئولان ادارت تشکیل میدهند که با استفاده از پرسشنامه خود سنجی اقدام به جمع آوری داده ها و نمونه گیری شده است . نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS و تکنیک سوات بحث و بررسی شده و بدست آمده مولفه جاذبه های طبیعی اولین اولیت گردشگری و به ترتیب فرهنگی و مدیریتی و در نهایت زیر ساخت در آخرین اولویت قرار دارد .
مقدمه
در شرایطی که قرن بیستم به پایان رسیده است هنوز توسعه روستایی با مسائل و چالشهای متعددی مواجه است؛ زیرا که راهبرد های گذشته در زمینه توسعه روستایی موفقیت آمیز نبوده و نتوانسته است مسائلی همچون فقر، اشتغال، بهداشت، امنیت غذایی و پایداری محیط زیست را تامین کند، این مساله باعث شده است که در سالهای اخیر بار دیگر توسعه روستایی مورد توجه قرار گرفته و نظریه پردازان، برنامه ریزان و مجریان حکومتی در صدد برآیند تا با ارائه راهکارها و استراتژی های جدید، از معضلات و مسائلی که این نواحی گریبانگیر آن می باشند، بکاهند. یکی از این راهبردهایی که اخیراً در اغلب کشورهای جهان مورد توجه قرار گرفته و حتی در برخی از این کشورها به اجرا درآمده است و نتایج مثبتی هم به همراه داشته توسعه و گسترش گردشگری در نواحی روستایی که دارای پتانسیل های لازم برای گسترش گردشگری است، می باشد. گردشگری بعنوان یکی از مهمترین صنایع جهان در دهه های اخیر رشد سریعی در توسعه اقتصادی جهان داشته است. از زمانی که روستاها با شهرها ارتباط برقرار کردند و نیازهای فراغتی شکل گرفته در شهر مستلزم محیط های طبیعی و دست نخورده شدند، گردشگری روستایی شکل گرفت گردشگری روستایی یکی از اجزای مهم صنعت گردشگری به شمار می آید و باعث شکوفایی و رشد اقتصادی روستاها می گردد (قادری و همکاران، 1389) .سیاست گذاران و برنامه ریزان برای گردشگری به چشم «صنعتی که ثبات اقتصادی و جمعیتی» برای جوامع روستایی به دنبال دارد، می نگرند و بسیاری نیز می پندارند که توسعه گردشگری راه حل بسیاری از مشکلات است که مناطق روستایی گرفتار آنها می باشند. پس گردشگری را عنصر لازم برای حرکت بسوی اصلاح مناطق روستایی می دانند به هر حال آنچه مسلم بوده، این است که از نظر موافقان و مخالفان توسعه، گردشگری روستایی به طور فزاینده ای بصورت یک نوش دارو، افزایش دهنده توان اقتصادی، بالا برنده قابلیت زیست در نواحی دور افتاده، محرک تجدید حیات سکونتگاهها و نیز بهبود دهنده شرایط زندگی جوامع روستایی به حساب می آید. این موضوع در بسیاری از کشورها با سیاستهای کشاورزی در ارتباط است و غالباً وسیله ای در جهت حمایت از محیط زیست و فرهنگ روستایی می باشد، بنابراین می تواند نقش اساسی در توسعه و حفظ روستا داشته باشد (رکن الدین افتخاری و مهدوی، داوود، 1384)گردشگری روستایی با قدمتی بیش از یک قرن، امروزه یکی از مردمی ترین اشکال گردشگری محسوب می شود که با ارائه جذابیت و ایجاد تمایل در استفاده از فضا و ویژگی های محیط روستایی برای گردشگران و همچنین کارکردی جهت بهبود و ارتقاء شاخص های اقتصادی، اجتماعی- فرهنگی و زیست محیطی منطقه میزبان مورد توجه بسیاری واقع شده است. (خاتون آبادی و همکاران، 1390).